İngilizlerin çığır açıcı eleştirmen ve edebiyatçısı Samuel Johnson, destan yaratıcısını, asıl ve büyük deha diye kabul etmek gerektiğini yazmıştı, birkaç yüzyıl evvel. Yaşar Kemal, işte, kalemiyle destansı bir çokluk, yüce bir duyuş, insanı yüreğinden yakalayan bir sezişle Anadolu’yu ve insanını destanlaştırdı: O İnce Memed’di, Yer Demir Gök Bakır’dı, Karıncanın Su İçtiği’ydi, Hüyükteki Nar Ağacı’ydı.

Yaşar Kemal’in edebiyatını hep takdir ettiği Amerikalı romancı William Faulkner, “Yalnızca çağdaşlarım ve atalarımdan daha iyi olacağım diye uğraşma. Kendinden daha iyi olmaya çalış,” demişti. Yaşar Kemal, daima kendisinden daha iyi olmaya çalışmış, yazdıklarından daha iyisini yazmayı iş edinmişti. Kendisini aşmayı denemiş hep ve hep de başarmıştı bunu.

Şen kahkahası, insanı sarıveren gülüşü, insana güven ve coşku katan sohbeti ile tek başına bir okuldu Yaşar Kemal. Şimdi ölümsüzlüğe kanat çarptığı bu yıldönümünde, bu okulun öğrencilerinin hep çoğalmasını diliyoruz. Çünkü bu çoğalacak öğrencilerdir ki ancak, onun bulaşıcı iyimserliğiyle kötülüğe karşı panzehir olacaklardır.

Saygı ile,

Metin PEKER

Karikatürcüler Derneği Başkanı